Η μετακόμιση

Και πάνω που συνήθισα το σπίτι στους Αμπελόκηπους, τους φίλους των "γονιών" μου, κάτι περιέργο άρχισε να γίνεται. Το σπίτι γέμισε κούτες, άρχισα να χάνω τα παιχνίδια μου, το σπίτι άρχισε να αδειάζει. Δεν ήξερα τι γίνεται. Άκουσα πως θα μετακομίσουμε. "Μα καλά, πως μπορεί να γίνει αυτό; Κανείς δεν με ρώτησε!" σκέφτηκα. Και που θα πάμε; Τελικά ένα βράδυ η "μαμά" μου μου είπε πως θα φύγουμε από την Αθήνα και θα πάμε να μείνουμε μόνιμα στο Αγρίνιο.
-Μα καλά, τι είναι το Αγρίνιο; Και που θα μείνουμε; θα έχει πλατεία για βόλτες ; Pet -Shop??
Τελικά μια Κυριακή ήρθε ένα φορτηγό κάτω από το σπίτι.Κάτι τύποι μπαινοβγαιναν και επαίρναν τις κούτες. Νευρίασα. Τα παιχνίδια μου!! Αφήστε κάτω τη κούτα με τα παιχνιδία μου!! Φώναζα και φώναζα .
Αφού τα πήραν όλα ήρθε η μαμά μου και με πήρε . Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ακολουθούσαμε το φορτηγό. Μεγάλο ταξίδι. Είχα βγάλει τη μύτη μου έξω από το παράθυρο και μύρισα όλη τη διαδρομή μη τυχόν και χρειαστεί να γυρίσω πίσω. Τελικά φτασαμε. Πήγαμε σε ένα σπίτι πολύ ωραίο. Μόνο που είχε ζέστη. Ήταν όμως μεγάλο και είχε και μπαλκόνια μεγάλα που έβλεπαν σε ένα δρόμο. Τελικά νομίζω πολύ καλύτερα είναι εδώ.
Έχει και θέα. Και οι βόλτες εδώ είναι καλύτερες. Δεν μένω σχεδόν ποτέ μόνη και αμά φέυγουν οι γονείς μου με πάνε στη γιαγιά. Εκεί είναι και τα ανίψια του "μπαμπά" μου.Με χαιδευουν συνέχεια. Και με ταιζουν κρυφά κάτω από το τραπέζι. Καμιά φορά άμα μένω εκεί τα βράδια κοιμάμαι στο δωμάτιο της ανιψιάς. Ανεβαίνω και πάνω στο κρεβάτι αλλά κοιμάται πολύ βαριά η Ερμινούλα (έτσι την λένε) και απλώνεται συνέχεια. Όσο για βόλτες..Πηγαίνω στο κτήμα, στο Λιοστάσι και σε άλλα μέρη που έχει χώμα για να σκάβω και δέντρα για να μυρίζω. Έκανα και πολλούς άλλους φίλους , τον Ρούμπυ, την Κάλτσα, την Τζούλι. Τελικά καλύτερα που ήρθαμε σε αυτό το μέρος..το Αγρίνιο.