Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Χρόνια πολλά

Σκυλιά του κόσμου χρόνια πολλά. Ευχομαι αυτή η χρονιά που έρχεται να έχει πολλές βόλτες και παιχνιδια, πολλά γλυκίσματα και πολλά χάδια. Μα πιο πολύ εύχομαι να γέμισουν όλα τα σπίτια με ένα σκυλάκι.
Σας χαιρετώ γρήγορα γιατί με πέριμενει ένα κομμάτι βασιλόπιτα κάτω. Εύχομαι σε όλους σας το 2008 να σας φέρει τα πάντα και πάνω από όλα υγεία. Περισσότερα του χρόνου.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

Το λιοστάσι


Το λιοστάσι ή το ελαιοστάσιο που λέει και η Ερμινούλα είναι ο αγαπημένος μου προορισμός όταν πρόκειται για βόλτα. Το λιοστάσι είναι ένα μεγάλο χωράφι λίγο έξω από τη πόλη και όπως θα κατάλάβατε ήδη έχει ελιές. Εκεί πάω σχεδόν κάθε μέρα αλλά ποτέ δεν το βαριέμαι. Έχει τόσες μυρωδιές, σχεδόν ατέλειωτες, τόσο χώρο για να τρέξω και να παίξω αλλά και πολύ χώμα για να σκάψω και να χωθώ μέσα. Τρελλένομαι να σκάβω στο χώμα και να χώνω μέσα τη μουσούδα μου. Σήμερα έφτιαξα μια τεράστια και βαθιά γιατί χθές είχε βρέξει και το προτιμώ αυτό γιατί είναι μαλακό το χώμα και σκάβεται πιο εύκολα. Ρίχνω και τρελλό παιχνίδι κάθε μέρα στο λιοστάσι. Παίζω κρυφό με τη μαμά μου. Αυτη πάει και κρύβεται πίσω απο τις ελιές και μόλις τη βρώ κυνηγιόμαστε μέχρι να τα φτύσω και να μου βγει η γλώσσα έξω.
Αλλά πολύ ενδιαφέρον έχουν και οι κουφάλες στις ελιές. Άλλες μικρές και άλλες μεγάλες πάντα χώνομαι όσο πιο μέσα γίνεται για να τσεκάρω τα πάντα.
Κάποιες φορές έρχεται και η Τζούλι μαζί μας στο λιοστάσι και τώρα τελευταία έχω ακούσει πως θέλουν να έρχονται και άλλοι σκύλοι μαζί μας. Ο κάιν , η Ζάζα και άλλοι διάφοροι.
Μερικές φορές έρχεται και ο μπαμπάς μου ο Πλάτωνας μαζί μας. Με κουράζει όμως πολύ γιατί μπαίνει με τη μηχανή του μέσα για να κάνει βόλτες και δεν τον προλαβαίνω... Πάντως όπως και να χει η μέρα μου κατάληγει όπως στη τελευταία φωτογραφία....

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Επιτέλους!!!


Επιτέλους έχουμε internet. Και έχω τόσα να σας πω! Φωτογραφίες, video, ιστορίες. Δεν ξέρω απο που να αρχίσω. Το καλύτερο όλων είναι πως φέτος η "μαμά" μου δεν δουλεύει. Αυτό αρέσει σε όλους. Στο μπαμπά μου γιατί βρίσκει φαι κάθε μέρα και δεν έχει νεύρα πια, στην ίδια γιατί δεν την πρίζει κανείς αλλά περισσότερο απο όλους σε μένα γιατί πάω απίστευτες και μεγάλες βόλτες. Δεν μένω σχεδόν ποτέ μόνη στο σπίτι , το πρωί κοιμόμαστε αγκαλιά μεχρι αργά με παίρνει σχεδόν παντού μαζί και το βράδυ ανάβουμε τζάκι και αράζουμε στην τηλεόραση. Η ζωή μου έχει γίνει super ,μμμ σχεδόν super δηλαδή γιατί με βάλανε σε δίαιτα (κάποιος καλός άνθρωπος -ονόματα δεν λέμε- είπε πως πάχυνα και τον πιστέψανε) 3-4 κιλά πρέπει να χάσω αλλά πεινάω η σκύλα. Είχα καλομάθει και τώρα πεινάω λίγο αλλά τι να κάνω. θέλω κι άλλα πολλά να σας πω αλλά όχι σήμερα. Τώρα που έχουμε internet όμως θα σας γράφω συχνότερα.
Καλό βράδυ.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

No internet

Δεν έχουμε internet!!! Μα είναι δυνατόν; Να μην έχουμε internet τώρα που έχω blog; Τώρα που είπα να γίνω γνωστή και εκτός Αγρινίου; Να τρέχω στα internet cafe; ΄Εχουμε τόσα pc-ιά στο σπίτι και 7 κεραίες και πιάτα στη ταράτσα για wireless και δεν έχουμε internet! Και αντί να φτιάξουμε την κατάσταση αυτή , ξεκινησαν ιταλικά οι γονείς μου και κάθονται όλη μέρα και μαθαίνουν να μετράνε στα ιταλικά, και io sono studentessa λέει η μαμά και uno, due, tre λέει ο μπαμπάς! Άντε τώρα να συνενοηθείς!! Και τα όνειρα μου να γίνω η βασίλισσα του internet ; Πάνε στράφι; Τόσες φωτογραφίες που έβγαλα; Στο album μου μόνο θα τις βάλω; Και δεν ξέρω και πως λένε στα ιταλικά: Βάλτε internet γρήγορα, μήπως και το καταλάβουν έτσι γιατί μου φαίνεται πως στα ελληνικά δεν καταλαβαίνουν πια.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Το καινούργιο μου κρεβάτι


Αυτή η εβδομάδα είχε πολύ ενδιαφέρον. Πέρασα πολύ ωραία και γι'αυτό δεν σας έγραψα τα νέα μου. Είχε πολλές βόλτες και πολλά ψώνια. Και τι δεν μου πήρανε αυτή. Παιχνίδια, φαγητό, λιχουδιές καινούργιο λουρί και σαμαράκι αλλά το καλύτερο είναι το καινουργιο μου κρεβάτι. Άνετο, βολικό και χρωματιστό , μπορώ να το παίρνω όπου θέλω μέσα στο σπίτι. Είναι και ζεστό. Το χειμώνα θα το βάλω εκεί κοντά στο τζάκι , να χουχουλιάζω και να χω και πρόσβαση στο φαγητό . Εκεί κοντά στο τζάκι κάθεται και ο μπαμπάς μου το χειμώνα και βλέπει τηλεοραση και ζητάει ολη την ώρα μεζεδάκια και γλυκά. Οποτέ αμα και εγώ έχω το κρεβάτι μου εκεί θα τσιμπάω και εγώ κανά μεζεδάκι. Μια χαρά. Super χειμώνα θα περάσουμε. Άντε να βάλει λίγο κρύο γιατί βαρέθηκα να ρίχνω τρίχα. Λοιπόν που λέτε εκτός απο το κρεβάτι πήρα και ωραία παιχνίδια. Το πιο ωραίο είναι μια παντόφλα σαν και της μαμάς μου, αλλά με περισσότερα σκοινιά να μασάω και το καλύτερο είναι πως με αφήνουν να την τρώω και δεν μου την παίρνουν ποτέ. Ενώ μια άλλη που είχα και έπαιζα μου την επαιρνε συνέχεια η μαμά μου και τη φόραγε και αμά δεν την έβρισκε φώναζε "μα που είναι επιτέλους η παντόφλα μου??"
Σήμερα είνα Κυριακή , έχει ωραία μέρα με ήλιο και έκανα και μπανάκι. Μια χαρά . Το απόγευμα θα πάμε και βόλτα στο λιοστάσι όλοι μαζί.
Αυτό είναι που λένε σκυλισία ζωή.!!

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Η ξαδέρφη


Απέκτησα ξαδερφούλα. Τη Τζούλι. Δηλάδη δεν την απέκτησα τώρα...την έχω ξαδέρφη περίπου 2,5 χρόνια. Αλλά αποφάσισα να σας μιλήσω τώρα για την Τζούλι, ύστερα από το σαβατοκύριακο που περασα μαζί της.
Η Τζούλι ειναι 2,5 χρονών , δηλαδή 1 χρόνο μικρότερη μου για αυτό και όταν χρειάζεται κάνω λίγο "τσαμπουκά". Μη φανταστείτε οτι τσακωνόμαστε. Απλά της εξηγώ πως πρέπει να με σέβεται.
Τη Τζούλι την έχει ο αδεφός του "μπαμπά" στο σπίτι του. Την βρήκανε κουτάβι έξω απο ένα κτήμα, γεμάτη ψύλους. Τώρα που μεγάλωσε παίζουμε μαζί σχεδόν κάθε απογεύμα. Μας πηγαίνουν οι μαμάδες μας βόλτα και μας αμολάνε στην αυλή για να παίξουμε. Περνάμε ωραία αν και δεν μας αρέσουν πάντα τα ίδια παιχνίδια. Όμως κυνηγιόμαστε και φωνάζουμε σε όποιον περάσει έξω από την πόρτα της αυλής. Μερικοί είναι καλοί και θέλουν γνωριμίες. Άλλοι πάλι τρομάζουν και τρέχουν ή κολλάνε στον απέναντι τοίχο. Χα χα. Έχει πολύ πλάκα. Τι χαζοί που είναι μερικοί άνθρωποι. Κι ύστερα λένε εμένα ζώο.
Η Τζούλι λοιπόν είναι ξανθιά (δεν υπονοώ κάτι με αυτό) και το ένα της αυτί είναι όρθιο. Η φωνή της είναι λίγο πιο τσιριχτή από τη δικιά μου αλλά είναι και αυτή πριγκιπισσα. Γιαυτό μάλλον γίναμε και ξαδέρφες. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήρθε κι έμεινε στο σπίτι μας. Έφερε τα παιχνίδια της, το φαγητό της, το μαξιλάρι της. Το μεσημέρι κοιμηθήκαμε και οι δυο μαζί στον καναπέ μαζί με τον "μπαμπά" μου. Δεν θα άφηνα ποτέ κάποιον άλλο να κοιμηθεί μαζί μου και με τον μπαμπά αλλά την ξαδέρφη την αγαπώ κι έτσι δεν το έκανα θέμα.
Την Κυριακή ήταν εκλογές και έτσι γύρισαν οι δικοί της και την πήραν:(

Η μετακόμιση Νο2

Μα καλά ! Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Ούτε ένα χρόνο δεν μείναμε σε αυτό το σπίτι και πάλι μετακομίζουμε; Αντε πάλι κούτες, ταινίες, θα μου μπερδέψουν και τα παιχνίδια μου. Βλέπετε οι γονείς μου θα παντρευόντουσαν και θα πηγαίναμε στο σπίτι μας. Έτσι είπαν.
Πάνω που είχα βολευτεί. Ευτυχώς αυτή η μετακόμιση ήταν πιο εύκολη. Και όταν πήραν τις κούτες δεν χρειάστηκε να μπώ στο αυτοκίνητο για να πάω στο καινούργιο σπίτι. Πήγα με τα πόδια. Αφού έκανα μια γρήγορη αναγνωριστική βόλτα στο σπίτι αποφάσισα και που είναι το καλύτερο σημείο του σπιτιού. Κάτω από τη σκάλα. (Ναι, έχει μια ενοχλητική σκάλα μες το σπίτι. Το πρωί κατεβαίνουμε το βράδυ ανεβαίνουμε. Καμιά φορά χρειάζεται να ανέβουμε και να κατέβουμε και άλλες φορές μεσα στη μέρα.)
Εκεί κάτω από τη σκάλα αποφάσισα οτι θέλω να την αράζω λοιπόν. Αρχισα λοιπόν να πηγαίνω τα πράγματα μου κάτω από τη σκάλα. όχι τιποτα άλλο αλλά μην προλάβει και το καβαντζώσει άλλος . Σωστό παρατηρητήριο. Εχω έλεγχο όλου του σπιτιού. Έχω και καλοριφέρ για το κρύο. Πήρα και το χαλάκι μου εκεί για να ξαπλώνω με την ησυχία μου και να τρίβομαι γιατί το χειμώνα δεν μου αρέσουν καθόλου τα πλακάκια !Ελπίζω μόνο να μην χρειαστεί να ξαναμετομίσουμε γιατί μεγάλωσα και δεν μου αρέσει πια να τρώω τις κούτες.