Ο γιατρός

Η πρώτη μου επισκέψη στο γιατρό ήταν τραυματική. Η "μαμά" μου με πήγε σε μια κτηνίατρο. Ψηλή με μακριά σγουρά μαλλιά που πέφταν στο πρόσωπο και δεν μπορούσες να διακρίνεις τα χαρακτηριστικά της. Σχεδόν τρομακτική. Η καταστάση έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν φόρεσε γάντια και με αυστηρό ύφος είπε "βάλε το σκυλί εδώ πάνω"! Ένα μικρό κουτάβι ήμουν, όχι πολύ σίγουρο για το τι συμβαίνει. Άρχισε να με πιάνει ατσούμπαλα και ενώ νόμιζα οτι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα Τσουπ! εμφανίζεται μια γάτα! Δεν ήξερα τότε ότι δεν συμπαθώ τις γάτες. Πήδηξα κάτω από το τραπέζι της γιατρίνας και έτρεξα προς τη μεριά της γάτας. Ηταν της γιατρίνας το γατί η οποία φώναξε να με μαξέψουν γρήγορα. Τότε νομίζω πως για πρώτη φορά σκέφτηκα πως η μαμά μου με αγάπαει γιατί με πήρε αγκαλιά και με κράτησε μέχρι που γυρίσαμε σπίτι. Ευτυχώς δεν με ξαναπήγανε σε εκείνη τη γιατρό. Ο γιατρός που πάω τώρα είναι πολύ καλός. Με χαιδεύει πάντα, δεν με πονάει όταν κάνω εμβόλια, με κερνάει και κανά μπισκοτάκι. Δίνει και ωραίες συμβουλές στη μαμά μου. Της λέει να με ταιζει κοτόπουλο ψητό και τυρί ανάλατο και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό το φαγητό(..χμμ..ψέματα....η πίτσα είναι καλύτερη!!).
Βέβαια πρίν λίγο καιρό με τρόμαξε ο γιατρός μου όταν μου έκοψε κάτι ράματα. Βλέπετε στειρώθηκα για να μην πάθω τίποτα όταν μεγαλώσω. Κουτάβια δεν θέλω να κάνω γιατί θα έχανα ίσως λίγο από την προσοχή των "γονιών" μου και αυτό δεν θέλω να συμβεί. Με διαβεβαιώσαν όμως πως από εδώ και στο εξής μόνο για εμβόλια θα με πηγαινουν πια στο γιατρό και τίποτα άλλο. Έτσι αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μου με τον γιατρό μου που για λίγο καιρό είχαν κλονιστεί!!

Ααα!! Ξέχασα...Αυτός ο γιατρός δεν έχει γάτα!