Τις πρώτες μέρες της ζωής μου δεν τις θυμάμαι ιδιαίτερα, μου έχουν πει πως με βρήκαν στα σκουπίδια, πράγμα που δεν πιστεύω. Αντίθετα νομίζω πώς γεννήθηκα πάνω σε ανατομικό στρώμα με βελουτέ κουβέρτες και πουπουλένια μαξιλάρια. Ποιός να ξέρει άραγε; Η αλήθεια είναι πως δεν με νοιάζει κι ιδιαίτερα. Όταν σκέφτομαι την ζωή μου μέχρι τώρα, δεν νομίζω να έχω παράπονο. Μάλλον είμαι πολύ ιδιαίτερος σκύλος ... ή άνθρωπος....δεν ξέρω. Ή απλά μπορεί να είμαι και πολύ τυχερός.
Το πρώτο μέρος που θυμάμαι είναι το σπίτι στους Αμπελόκηπους. Καμμία σχέση με αυτό που ζω σήμερα αλλά καλό ήταν. Εξάλλου ήμουν απλά ένα κουτάβι. Ένα δυάρι , αρκετά μεγάλο για να παίζω και να κοιμάμαι άνετα. Είχε κοντά και πλατεία για τις βόλτες μου και pet - shop για την τροφή μου και τις λιχουδιές μου, είχε και parking για το αυτοκινήτο που με πήγαιναν εκδρομές το σαβατοκύριακο. Έτσι θυμάμαι τις πρώτες μέρες της ζωής μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου